Hitler meinte at britane krenkte nøytraliteten som Noreg ønskte. Ved å angripe det tyske skipet, hadde England drege Noreg med i krigen. Hitler bestemte seg for å innta Noreg for å forsvare landet mot britane. Angrepet måtte skje før 15. april, for etter det vart nettene for lyse. Planen var nemleg å angripe om natta.

Senkinga av «Blücher» gjorde at kongen og regjeringa rakk å flykte. Dei reiste nordover til Hamar, Elverum og Molde før dei kom til Tromsø. Derfrå segla dei med eit engelsk krigsskip til England. Tyskarane kom med mange krav, men Noreg nekta å gje seg utan kamp. Utenriksminister Halvdan Koht sa derfor nei til tyskarane. Dette godtok ikkje tyskarane og ønskte eit møte med kongen, men han sa òg nei. Dermed vart Noreg sett på som fiende av Tyskland.

England sendte mange tusen soldatar til Noreg for å hjelpe til. Dei var så dårleg trente at tyskarane knuste dei. Den britiske statsministeren, Neville Chamberlain, fekk mykje av skulda. Winston Churchill vart vald til ny statsminister. Han vart heilt avgjerande for utfallet av 2. verdskrigen.

Lærarane stod opp mot NS og tyskarane. Ofte med fare for sitt eige liv. Quisling klarte derfor ikkje å styre skulane slik han ønskte. Fridomskampen i Noreg fekk mykje sympati frå andre land.

📷  Desse elleve lærarane vart arresterte og straffa med tvangsarbeid.

I 1942 måtte norske jødar få ein raud «J» stempla inn i passet og på legitimasjonskort. Stemplinga gjaldt for alle som hadde minst tre jødiske besteforeldre. Dei måtte òg oppgje alle personopplysningar. Slik fekk tyskarane oversikt over jødane i Noreg. Planen var nemleg å arrestere dei og sende dei ut av landet.

Den 26. oktober 1942 vart alle jødiske menn over 15 år arresterte. Det var norsk politi som arresterte dei. Mange av jødane vart sette i fangenskap på Berg utanfor Tønsberg. Her jobba det berre norske fangevaktarar, og dei trakasserte jødane på det grovaste.

Jødiske kvinner og barn vart arresterte 25. og 26. november. Med det tyske frakteskipet D/S «Donau» vart 529 jødar førte ut av landet. Totalt vart 773 jødar sende bort frå Noreg. Berre 35 av dei overlevde.

📷  Norske jødar blir førte om bord i det tyske skipet D/S «Donau» som låg ved kai i Oslo hausten 1942. Dette bildet er frå filmen «Den største forbrytelsen» frå 2020.

Etter fleire år med kampar mot russarane, valde tyskarane å trekkje seg ut i 1944. På veg sørover tvinga dei befolkninga til å flytte og brann ned store delar av Finnmark og Nord-Troms. Dette gjorde dei for at russarane ikkje skulle finne noko av verdi når dei kom over grensa.

Eit par veker seinare kom dei første russarane over grensa til Noreg og tok opp jakta på tyskarane. Den 25. oktober kom russarane til Bjørnevatn sør for Narvik. Endeleg var nordmennene i nord fri frå tyskarane.

Sovjetunionen forlet Nord-Noreg etter at freden kom den 8. mai 1945.

Etter frigjeringa var folk ute og vifta med norske flagg og feira fridomen. Den 7. juni 1945 kom kong Haakon heim til Noreg. Kongen kjørte i open bil gjennom gatene i  Oslo. Endeleg var folk og konge saman igjen.

📷  Heile kongefamilien på Honnørbrygga i Oslo 7. juni 1945.

Stor innsats frå mange

Det var ikkje Noreg som gjorde at tyskarane tapte krigen. Dei avgjerande slaga stod andre stader. Likevel hadde mange nordmenn bidrege til å slå Tyskland. Ikkje minst på tallause skip som frakta drivstoff og krigsmateriell til sjøs. På norsk jord bidrog titusenvis av kvinner og menn i motstandsarbeidet. Til saman mista nesten 12 000 nordmenn livet.