Historieforteljing
Det er fint å kunne fortelje historier. Då kan vi snakke om det vi har opplevd. Vi kan fortelje om kjensler og idear. Historier gjer at vi gjerne vil vere saman. Vi lærer noko nytt når vi høyrer på dei. Historier gjer at vi kan forstå fortida, og tenkje på korleis framtida kan bli.
Forteljingar finst overalt. Dei kan vere måla på veggar i holer. Dei kan vere hogne inn i gamle steintavler. Dei kan forteljast på mange måtar, til dømes som song og dans. Det kan ikkje andre dyr gjere. Menneska kan dele opp tankane i ord. Orda kan flyttast rundt og setjast saman til noko nytt. Apar kan lære teiknspråk, men dei kan ikkje fortelje historier.
Ein sjimpanse som heitte Nim, klarte berre å seie: «Gje appelsin meg gje ete appelsin meg ete appelsin gje meg ete du». Menneska kan fortelje historier. Det kan ikkje dyra.