I N T E R V J U
Kva brenn
du for, Gisle?
Journalist, programleiar og influensar
Gisle A. Gjevestad Agledahl (31) er blitt ein
travel mann. Vi har tatt ein prat med han.
om kva som er viktigast i livet.
av Kjersti Kvam
Gisle A. Gjevestad Agledahl
Dette brenn Gisle for:
Ein naturleg rett til
å få vere den du er!
– Å få rom til å vere den du har lyst til å vere, elske den du vil, vere det kjønnet som er riktig for deg – desse tinga synest eg er ekstremt viktig, seier Gisle og ser seg rundt i det lyse rommet han sit i.
Han er for tida i New York, saman med kjærasten som har danseoppdrag. Gisle har blitt med «på lasset». Han har vist oss den herlege utsikta frå vindauget, typisk New York-style, og fortalt at sjølv om det er to veker sidan dei kom, er han framleis nesten star struck berre av å gå rundt i gatene i stjernebyen.
Men det er ikkje derfor vi facetimar med Gisle denne dagen. Det er faktisk ei mykje viktigare sak enn ein kul, amerikansk by. At det skal bli enklare å bli glad i seg sjølv, er nemleg eit tema han er villig til å gå langt for.
1 / 3
Gisle A. Gjevestad Agledahl
– Ja, eg skyr ingen middel for å oppnå ei menneskeleg varmare verd, seier han og ler.
Men han meiner det verkeleg. Han er villig til å dele ufiltrert frå privatlivet, han har stilt seg i farefulle situasjonar – til og med i ein potensielt livstruande, og han kastar seg alltid ut i ting, sjølv om han veit at det kjem til å bli vanskeleg. I fjor arrangerte han Pride i den vesle kommunen Fyresdal – og då vart det mykje styr, for å seie det mildt. Men han synest det er verdt det.
Gisle A. Gjevestad Agledahl arrangerte Pride i Fyresdal
– Målet mitt er å skape ei meir open verd, og eg trur vegen dit går igjennom å forstå kvarandre betre. Det inneber òg å gå i dialog med og hente kunnskap om dei gruppene som hatar og står imot, og då må eg oppsøkje dei med guarden min nede. Eg trur på det gode i folk, så innstillinga mi er at menneskemøte vil gå bra, sjølv om ein står på ulike sider.
Mennesker som møtes i byen
Engasjementet til Gisle er generelt lett å tenne, men akkurat denne kampsaka har røter i hans eiga historie. Han brukte mange år på å finne seg sjølv og bli fortruleg med å vere skeiv.
– Det var ei saus av skam og angst og mykje vanskelege greier, seier han, og tonen blir alvorleg av å mimre tilbake til ungdomstida då han rota mykje med sin eigen identitet.
– Éin ting er all forvirringa og dei vonde kjenslene, men på toppen av det kjem forventningane til korleis ting skal utspele seg. Med ein gong du har fortalt til nokon til dømes at du er skeiv, skal liksom alt vere greit, men å lande i seksualiteten og identiteten sin er jo ein mykje større prosess enn det.
1 / 2
Lyseblå bakgrunn
For Gisle begynte det den dagen han plutseleg merka at han likte ein gut. Han gjekk på vidaregåande, og han fekk rett og slett sjokk.
– Ja, eg såg ikkje dette komme i det heile tatt, og dei nye kjenslene braut med alt eg trudde eg var. Fra då av tok det nokre år å berre finne ut av seksualiteten min, men så tok det enda fleire år å bli ordentleg glad i heile meg og stolt av meg sjølv som eg er. Når eg tenkjer tilbake på det no, kjennest mange av desse rundane altfor langvarige og bortkasta.
Og det er denne prosessen han skulle ønskje at generasjonane som følgjer, skal få forkorta. Alle åra med forvirring og fortviling. Tenk om han sjølv hadde hatt dei rette verktøya, kunnskapen og støtta til å finne seg sjølv på ein litt lettare måte.
1 / 2
– Når du ser tilbake på ungdomstida, kva skulle du ønskje var annleis for deg?
– Først og fremst skulle eg ønskje at eg var fortruleg med å vere usikker og at seksualiteten ikkje vart opplevd svart-kvitt. At det var heilt greit å stå i livsfasen «eg anar ikkje kven eg er, så no skal eg bruke litt tid på finne ut av det».
For å illustrere usikkerheita si, fortel han om ei dramatisk hending: Då han var 19 år, vart han slått ned.
– Det var ikkje det at kjeven låste seg, og at eg måtte ete suppe i ei veke som var så ille – det verste var kjensla av at det var noko gale med meg. Den kjensla brukte eg lang tid på å riste av meg. No tenkjer eg jo at det er dei, dei som ikkje lar andre vere seg sjølv, det er noko gale med – haha!
1 / 2
Gisle A. Gjevestad Agledahl
Sidan den gongen har Gisle utdanna seg til journalist og laga fleire prisvinnande TV-program, der det sterke engasjementet hans lyser ut av skjermen. Dokumentarseriane «Jævla Homo», «Avkledd» og «Innafor» på NRK, er nokre døme. Å få kunnskapen ut til folk er ein nøkkel i kampen mot hat og fordommar, meiner han. Og i TV-produksjonene sine jobbar han med å skape eit mangfald, for å normalisere alle menneske og perspektiv. Men ifølgje Gisle treng du ikkje å ende på TV for å påverke verda.
– Du treng ikkje eit enormt publikum for å gjere ein forskjell! Du kan påverke mykje i klassen din eller i familien – det er kanskje der den viktigaste jobben blir gjort. Du har jo alltid størst innverknad på dei som står deg nærast, seier han engasjert.
1 / 2
I dag har Gisle for lengst landa trygt og godt i seg sjølv. Han er glad i å omtale seg som skeiv, fordi han synest det rommar så mykje og gir han rom til å vere kven han vil utan å måtte sette seg sjølv i bås. Det største ønsket hans er å bidra til at andre kjem seg dit med færre omvegar enn han sjølv har gått.
– Det burde ikkje vere så vanskelig å ikkje vere ein del av majoriteten! Verda har større utfordringar enn å fokusere på kven vi forelskar oss i! Og viss eg kan vere med på å gjere verda litt skeivare, synest eg det er veldig fint.
1 / 2
Forkjemparidola mine
- Mamma! Då det vart styr rundt at eg arrangerte Pride i Fyresdal i sommar, fekk eg plutseleg vite at mamma var den første som arrangerte 8. mars-markering i bygda i si tid, òg det til ståk og styr. Då vart eg stolt!
- Miley Cyrus! Disney-prinsessa som plutseleg flaut i kjønn og seksualitet, var ei openberring for meg. Då skjønte eg at vi alle kan romme så mykje meir enn vi trur, og at det berre er gøy, fint og spennande.
Viss Gisle var 16 år i dag,
ville han engasjert seg for …
… klimasaka! Eg skulle faktisk ønskje eg var 16 år i dag, fordi vi har tilgang på så mykje kunnskap og menneske ein kan lære frå – i mykje større grad enn berre for nokre år sidan. Og så må eg seie at eg liker så godt dei unge som veks opp no, fordi dei er så engasjerte. Eg har veldig tru på den generasjonen, rett og slett!
Ung kvinne med hevet knyttneve i gatene under en streik, eller protest.
Dette intervjuet er skrive av Kjersti Kvam for Skulerom, og det inngår i ein intervjuserie vi kallar Dette brenn eg for!
Bilde- og videorettar:
-
-
Christoffer Rontén
-
Christoffer Rontén
-
@firgisle – Instagram
-
Getty Images
-
Getty Images
-
Getty Images
-
@firgisle – Instagram
-
@firgisle – Instagram
-
@firgisle – Instagram
-
Shutterstock
-
Getty Images
-
